Ons huizeke...

Ik herinner het me niet meer juist uit het blote hoofd wanneer, maar begin de jaren zeventig betrokken we met onze familie een ietwat vervallen buitenverblijf ergens in Kapellenbos niet ver van het anti -tankkanaal.

Later is dit dan wel opgeknapt door onze pa ,maar vooral in het begin was het wel behelpen.

Olielampen, haardvuur, waterput met pomp voor het water, muren van karton.

We hadden ook in het begin enkel een buiten WC.

Alhoewel de term WC verwachtingen inroept die nergens werden ingelost.

Een moeilijk afsluitbaar hok met daarin de WC pot ,zonder bril, waar men enkel d.m.v. een emmer water kon doorspoelen, en waar men rillend zittend de spinnen en kevers in de gaten moest houden alsmede ander ongedierte dat middels de grote opening onder de deur ,vrij spel hadden.

Het was vooral zaak een rol WC papier bij zich te hebben , want zonder kon men roepen wat men wilde.

Binnen in huis hoorde men je niet, en als je te lang wachtte en het werd donker, zat je helemaal in de puree, daar op die koude rand te rillen.

Hoewel er nu in Kapellenbos reeds veel geasfalteerd werd en gecultiveerd is , (Heidestraat N;/Z. ,Bosdreef,...) leek het toen voor ons bleke standskneusjes alsof we de rimboe introkken achter in onze wagen ,

met vader aan het stuur, wanneer we 's weekends vanaf de begraafplaats verder reden waar toen nog het asfalt overging in een aardeweg en we plots omsloten leken door een niemandsland van natuur en duistere wildernis.

Ook de Bosdreef zelf was toen nog niet geasfalteerd maar een van putten voorziene aardeweg zoals men ze nog wel eens op natuurdocumentaires aantreft wanneer het gaat over Afrikaanse binnenlanden waar de cultuur nog niet is doorgedrongen en de milde stem van Richard Attenborough de zaak doordrenkt met een desolate sfeer die je als elfjarige alles in een andere proportie doet bekijken .

Ik voelde me op elfjarige leeftijd op die wijze een beetje een ontdekkingsreiziger.

In de zomer verbleven we er zelfs verschillende weken tot maanden zodat we geconfronteerd werden met omstandigheden die we op het Kiel tussen de blokken nooit meemaakten.

Eekhoorntjes , gaaien, muizen,fazanten.....achter ons eigenste huisje een dicht bosgebied welk we aanduidden met het 'wilde dieren bos' en waaruit we als kind dus moesten afleiden dat zich daar

duistere dieren -zaken afspeelden.